Εάν πιστεύετε ότι έχετε πλήρη αντίληψη περί του τι γίνεται γύρω σας, αυτό το πείραμα ίσως σας κάνει να το ξανασκεφτείτε. Το 1998, ερευνητές του Harvard και του Kent State University, διάλεξαν τους πεζούς μιας πανεπιστημιούπολης για να ερευνήσουν κατά πόσο οι άνθρωποι προσέχουν το άμεσο περιβάλλον τους.

Κατά το πείραμα ένας ηθοποιός πλησίαζε τον κάθε πεζό και ζητούσε βοήθεια σχετικά με μια διεύθυνση. Όσο ο πεζός έδινε οδηγίες, κάποια στιγμή πέρασαν ανάμεσα στον πεζό και τον ηθοποιό δύο άντρες που κουβαλούσαν μια μεγάλη ξύλινη πόρτα. Σαν αποτέλεσμα, για κάποια δευτερόλεπτα, χάθηκε τελείως η οπτική επαφή μεταξύ τους. Στη διάρκεια αυτών των δευτερολέπτων ο ηθοποιός αντικαταστάθηκε με έναν άλλο, ο οποίος είχε διαφορετικό ανάστημα, ντύσιμο, κούρεμα και φωνή. Κι όμως, οι μισοί από τους συμμετέχοντες πεζούς, δεν πρόσεξαν την αλλαγή.

Το πείραμα αυτό αποδεικνύει το πόσο επιλεκτικοί είμαστε στην αντίληψη μιας οποιασδήποτε οπτικής εικόνας. Φαίνεται πως βασιζόμαστε σημαντικά περισσότερο στη μνήμη και στην αναγνώριση προτύπων από όσο πιστεύουμε.