Όλοι μας θέλουμε να αγαπάμε και να μας αγαπούν. Όλοι μας θέλουμε να είμαστε αρεστοί και φοβόμαστε τη μοναξιά. Αυτή η προταρχική ανάγκη όμως δεν υπήρχε από πάντα. Από πολύ μικρή ηλικία δημιουργήθηκε στον καθένα από εμάς η ανάγκη να έχουμε παρέα και να εξασφαλίσουμε την αγάπη και την προσοχή αυτών που μας μεγάλωσαν. Ως ενήλικες πλέον, και προσπαθώντας πάντα να καλύψουμε αυτήν την ανάγκη, φτάνουμε συχνά στο σημείο να αναρωτηθούμε:

” Εφόσον εγώ και καλό παιδί είμαι, και όλα σωστά τα κάνω, και κάνω ό,τι μπορώ για το καλό των γύρω μου, για να τους ικανοποιήσω, γιατί είμαι μόνος μου; Γιατί δε με εκτιμούν; Γιατί δε με σέβονται; Αλλά, τώρα που το ξανασκέφτομαι, πώς θα μπορούσα να τα κάνω όλα σωστά. Αφού αυτό που κάποιος θεωρεί σωστό, ένας άλλος άνθρωπος το θεωρεί τελείως λάθος. Ο,τι και να κάνω δηλαδή, για έναν από τους δύο ανθρώπους πάντα θα έχω κάνει κάτι λάθος. Και τότε φυσικά δε θα φταίω εγώ. Αλλά αφού δε φταίω, γιατί τιμωρούμαι με μοναξιά και απαξίωση; ”

Η απάντηση σε όλες αυτές τις ερωτήσεις βρίσκεται στη γνώση, τις εμπειρίες, τις γνώμες, τις συμβουλές που έχει συγκεντρώσει κατά τη διάρκεια της ζωής του καθένας από εμάς στον καθημερινό αγώνα για επιβίωση. Στην προσπάθειά μας να ενταχθούμε σε ομάδες, να έχουμε ανθρώπους γύρω μας που θα μας αγαπούν και να είμαστε ευτυχισμένοι, υιοθετούμε τις σκέψεις τους, συμπεριφορές, παραινέσεις τους και τα ενσωματώνουμε στη δική μας φιλοσοφία.

Η γνώση αυτή, που συγκεντρώνεται κατά διάφορες χρονικές περιόδους στη μνήμη ενός ανθρώπου από το περιβάλλον του, περιλαμβάνει αντικρουόμενες «οδηγίες» και συμβουλές. Την αντίθεση δε μεταξύ αυτών των οδηγιών, πολλές φορές δεν την αντιλαμβανόμαστε καν, καθώς οι πληροφορίες που δεχθήκαμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας αποθηκεύτηκαν στη μνήμη μας σταδιακά, με αποτέλεσμα να μην είναι προφανής η αντίθεση που προκύπτει με μια πληροφορία που δεχθήκαμε για παράδειγμα πέντε χρόνια πριν.

Όλα τα ψυχολογικά και ψυχοσωματικά προβλήματα που βιώνουμε έχουν τις αιτίες τους σε αυτήν την αντικρουόμενη γνώση που συγκεντρώσαμε τις περισσότερες φορές και άθελά μας, για να είμαστε αγαπητοί, φυσιολογικοί και ενταγμένοι στον κοινωνικό μας περίγυρο. Έτσι, η μέθοδος θεραπείας που ακολουθείται κατά τη διάρκεια των συνεδριών αφορά τον εντοπισμό αυτών των αντιθέσεων και την εξάλειψή τους. Επίσης δίνεται η δυνατότητα ηχογράφησης της συνομιλίας από τον ενδιαφερόμενο, ώστε να μπορεί να επαναλάβει τη συνεδρία οποιαδήποτε στιγμή και οπουδήποτε το χρειαστεί.